Historia e Nelson Mandelës me burrin që i dridheshin duart në restorantin ku po darkonte.

Pasi u bera president, u kerkova disa nga truprojave te mi te shkonim per ecje ne qytet. Pas ecjes shkuam per dreke ne nje restorant. U ulem ne nje nga restorantet më me ze te qytetit dhe secili prej nesh porositi cfare deshiroi. Pas pak kohe pritjeje kamarieri qe na solli menute u shfaq dhe vetem atehere pashe qe ne tavolinen perballe nesh ndodhej nje burre qe priste t’i sherbenin.

Kur iu sherbye i kerkova njerit prej truprojave te mi t’i kerkonte zoterise te bashkohej me ne. Truproja shkoi, zoteria mori pjaten dhe u ul pas meje. Ndersa hante duart i dridheshin gjithe kohen dhe nuk e çoi koken nga ushqimi per asnje moment. Kur mbaruam se ngreni ai me pershendeti pa me pare ne sy; une i shtrengova doren dhe u largova.

Njeri prej truprojave me tha: Madiba, ky burre do kete qene vertete i semure pasi dridhja e duarve nuk i ndaloi per asnje moment. Aspak. Dridhja e tij ka pasur tjeter shkak,- u pergjigja.  Ata me pane çuditshëm dhe une u thashe:

Burri ishte nje nder gardianet e buŗgut ne te cilin isha une. Shpesh, pas torturave qe me beheshin ulerija dhe qaja per uje dhe ai vinte, qeshte me mua dhe me urinonte ne koke. Ai nuk ishte i semure, ai ishte i trembur dhe dridhej nga fŗika se tani qe jam president i Afrikes se Jugut do ta buŗgos dhe do bej me të te njejtat gjera qe ai bente me mua. Por une nuk jam ky, kjo sjellje nuk eshte pjese e karakterit dhe etikes time. MENDJET QE KERKOJNE HAKMARRJE SHKATERROJNE SHTETE, NDERSA ATO QE KERKOJNE PAJTIM NDERTOJNE KOMBE. Nelson Mandela